Online women's health magazine

Gezondheid

Meike werd ziek door haar implantaten (en is nu crowd funding gestart om beter te worden).

17 mrt. om 12:00 door Meike Meinhardt

Mijn borsten, wat was ik trots op ze. Toen ik 16 was, kwamen ze eindelijk tevoorschijn. Na jarenlang intensief turnen en pas laat lichamelijk in de puberteit gekomen te zijn, veranderde ik van een platte plank in een bescheiden mooie jonge vrouw. Een jongen uit mijn klas vroeg gekscherend of ik sokken in mijn bh had gestopt. Hij bedoelde het niet zo aardig, maar ik vatte het op als compliment en glunderde dat ze echt 100 % natuur waren.

Om me heen zag ik alle verschillende vormen en grootten die borsten kunnen hebben. En al van jongs af aan vergeleek ik mezelf met de meiden om me heen. Niet alleen qua borstomvang, maar het gehele lichaam en gezicht gingen mee in m'n vergelijking. Ik gaf het niet toe, maar was vreselijk onzeker.

Die onzekerheid nam nog meer toe, toen ik op mijn 23e door een modellenbureau gescout werd. Tien jaar lang werkte ik full time in de modewereld en ik werd voornamelijk beoordeeld op mijn uiterlijk. Mijn standaard vastgeplakte Prodent smile was mijn visitekaartje en zorgde voor mijn inkomen. Het was een masker waarmee ik veel van mijn binnenwereld kon verdoezelen. Want die onzekerheid speelde me dagelijks parten.

Twee lege zakjes.

Op mijn 30e werd ik zwanger. Ik kwam 20 kilo aan. Mijn borsten leken wel meloenen en ik was blij toen ik na een half jaar borstvoeding geven, mijn eigen maat weer langzaam terug kreeg. 3 Jaar later kwam ik 25 kilo aan toen ik weer zwanger was. Ook nu vulden mijn borsten zich tot mega formaat. Zo blij als ik met mijn kinderen was, zo lastig vond ik het om te dealen met mijn lijf. De kilo’s gingen er maar moeizaam af en van mijn borsten was nog maar weinig over. Ja een paar lege zakjes. Mijn onzekerheid groeide.

Tot overmate van ramp gingen mijn partner en ik uit elkaar en moest ik weer de datingmarkt op. Ik zou een moord doen voor mijn oude jonge volle boobies. Toen ik een financieel meevaller kreeg, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Mijn wens naar pronte tietjes werd vervult. Ik kreeg 2 redelijk grote borsten terug. Mooi stevig en ze zagen er heel natuurlijk uit. Ik kon er maar moeilijk vanaf blijven, zo trots was ik op ze. Ik had zelfvertrouwen gekocht.

Ik stortte in elkaar.

Mijn grootste angst was dat ik geen gevoel meer zou hebben in mijn tepels, maar het tegenovergestelde was waar. Mijn tepels leken het continu koud te hebben, waardoor ik een dikke vulling in mijn bh nodig had, om die stijve knoppen te verhullen. Maar joh.. Mijn droom was uitgekomen.

In de 3 maanden na de borstvergroting leek het wel alsof mijn lichaam zich ging vormen naar de grootte van mijn borsten. Ik kwam ruim 10 kilo aan en kon met geen mogelijkheid afvallen. Ik baalde ervan en vond het vreemd. Ruim een half jaar later, ik was inmiddels hevig verliefd op de liefde van mijn leven, stortte ik letterlijk in elkaar, midden op straat. Wat gebeurde er? Dit had ik niet zien aankomen.

De ziekte van Lyme?

Na veel onderzoeken kwam eruit dat ik de ziekte van Lyme had. Maar, ik had geen teek gezien en het bleek al veel langer sluimerend in mijn systeem te zitten. Het was tot nu nooit actief geworden. Waarom nu dan wel?!

Het is nu 3,5 jaar later en op en af voelde ik me heel ziek: dodelijk vermoeid, nachtzweten, droge ogen, duizelig, flauw vallen, pijn in gewrichten, pijn in borstbeen, brainfog, slecht uit mijn woorden komen, droge slijmvliezen door mijn hele lichaam, darmproblemen; slechts een kleine greep uit mijn klachten.

Begin 2020 kreeg ik weer een enorme terugval. Zo sterk, dat ik niet meer als coach, yogadocente en massagetherapeut in mijn praktijk kan werken.

Ziek door mijn implantaten.

De internist waar ik kwam, legde voor het eerst de link met mijn borstimplantaten. De symptomen van ASIA, de siliconen-ziekte, zijn hetzelfde als de klachten die Lyme kunnen geven; beide ondermijnen ze het immuunsysteem. Het was een klap in m'n gezicht.

Mijn mooie droomborsten, zouden zij de aanstichters zijn van mijn ellende de afgelopen jaren? Vele onderzoeken verder is de conclusie dat dat inderdaad het geval is en de implantaten moeten worden verwijderd. worden verwijdert. Ja, dat zal een soort van rouw met zich brengen, maar als dit me weer gezond kan maken. Als ik straks misschien mijn leven weer terug heb, dat ik mensen weer mag verbinden met de stem van hun Hart. Dan jubelt mijn hele wezen. Ik verlang er zo naar om gezond te zijn.

Gezondheid is je grootste rijkdom in dit leven. en 1 ding weet ik zeker; zelfvertrouwen is niet te koop. Zelfvertrouwen is namelijk de stem van je Hart, die je toefluistert dat je al volmaakt en uniek bent. Precies zoals je Nu bent! En ik ben dat ook.

Wil je me helpen?

De operatie om mijn implantaten te verwijderen staat gepland op 31 maart. Het herstel daarna zal zeker 2 maanden duren. Als kleine ondernemer en alleenstaande moeder kan ik deze kosten niet allemaal alleen dragen. Daarom ben ik een crowdfunding gestart, om zonder stress deze periode door te kunnen komen. Hoe moeilijk ik het ook vind om hulp te vragen, ik kan nu niet anders. Zou je mij hierin willen steunen? Je kunt hier een kleine donatie doen en ik ben je eeuwig dankbaar. Je helpt me dan mijn gezondheid weer terug te krijgen.

Er zijn nog veel meer vrouwen ziek door hun implantaten.

Ik hoop dat ik met mijn verhaal vrouwen kan bereiken die ook implantaten en vage klachten hebben. Het was voor mij een zoektocht voor jaren, hoe fijn is het als ik anderen kan helpen om eerder achter de oorzaak van hun klachten te komen? Zodat zij ook kunnen laten onderzoeken of hun lichaam de implantaten niet afstoot. Want ze hoeven niet gescheurd of ingekapseld te zijn, om er ziek van te worden.

En mocht je nu zelf voor de keuze staan om je borsten te vullen met siliconen… Denk dan nog eens heel goed na, want je weet niet of ze je grootste geluk of je grootste ongeluk zullen zijn.

Dit artikel is geschreven door Meike Meinhardt.


Deel dit artikel