Een leven lang leren. Jij ook?
07 feb. om 00:00 door Sascha Schefferlie
Wat leer ik toch veel van het blootleggen van mijn ziel aan de juiste mensen met levenservaring en een open mind. Die me zien voor wie ik ben, het ok vinden waar ik vandaan kom en wat achter me ligt, mijn leeftijd geen rol vinden spelen, maar me echt gewoon zien... Dat is zo helend voor beschadigd (zelf)vertrouwen.
Ik geloof in een leven lang leren. Je wordt geboren en dan beginnen er lagen om je heen te groeien, als een soort ui. Hoe ouder je wordt, hoe meer lagen. Niet alle lagen dienen meer als de bescherming die je vroeger misschien nodig had om je als klein kind te verweren.
Vroeger, toen je nog niet in staat was om een eigen keuze te maken: denk aan praten, opstaan, weggaan uit de situatie, banden verbreken etc.
Al jaren ben ik bezig om die lagen te bekijken, te onderzoeken en langzaamaan weer af te pellen.
Natuurlijk ligt er dan ineens oude pijn In Your Face en kun je van die indrukken best een dag of wat niet lekker zijn. Op de vrije momenten kruip ik dan lekker op de bank, onder een dekentje, theetje erbij, duffe film aan en met mezelf 'zitten'. Even met mijn aangestipte pijn zijn en dat een duurzaam plekje geven. Daar waar ik me veilig voel. Dat kan de fysieke plek op de bank zijn, maar ook een eigen plek zijn. Een plek die ik bedenk, fantaseer. Iets waar niemand me pijn doet of raakt, een plek waar ik helemaal veilig ben.
Wat is het dan toch heerlijk als dat ervoor zorgt dat je de hele simpele dingen, die je eerst heel eng vond en waarvan je dacht dat je de enige was, nu zonder moeite aandurft!
Hoe is dat voor jou? Heb jij een fysieke veilige plek?
En hoe ziet jouw veilige fantasieplek eruit, waar jij altijd in gedachten naar toe kunt gaan? Waar je je pijn een plek kunt geven zodat je daarna weer verder kunt groeien?
Laat het weten, in de comments hieronder!
Dit artikel is geschreven door Sascha Schefferlie.
Dingen die je eerst eng vond, durf je nu zonder moeite.