Stap voor stap meer doen wat bij je past

Ik ben dertien en loop met een zware boekentas naar de bushalte.
Het regent.
In de verte zie ik een groepje jongens staan.
Ik vrees het ergste.
Uiterst bewust van mezelf, probeer ik erop te letten dat ik niet te suf, maar ook niet te stoer beweeg.
Aangekomen bij de bushalte begint het gelach, gefluister en gesis. 'Sletje'.
Ik ben gewend om zodra ik de tranen achter mijn ogen voel branden, de stoeptegels te tellen.
De bus arriveert.
'Goedemiddag', begroet de chauffeur me, streng kijkend van onder zijn bril vandaan.
'Goedenmiddag' fluister ik terug.
Mijn ogen scannen de ruimte.
Zitten ze er? Wie zit waar? Waar ben ik het veiligst?
Voorin is een plekje, tegenover een wat oudere vrouw. Naast me een jong gezin.
Waar ik bang voor ben, begint.
Mijn naam wordt geroepen met daaropvolgend continue het woord wat mij diep treft.
'hoer'.

Waarom?
Ik had misschien een vriendje, toen ik 12 jaar was.
Toen ik merkte dat het niet klikte, maakte ik het uit.
Begin van dit jaar later werd ik verliefd op mijn huidige vriendje, maar dat eindigde snel.
'Ik ga niet met een hoer'.
Van jongs af aan heb ik alles wat vies en lelijk was naar mijn hoofd gekregen. Niet alleen van jongens, maar ook meisjes en zelfs een leraar deed eraan mee.
Het gevolg was dat ik helemaal de weg kwijt raakte en niet wist wie ik was en wat bij mij paste. Als een kameleon paste ik me aan de verwachtingen en wensen van mijn omgeving aan.

Kritiek op Social Media

Hoe kan je als jong meisje puur jezelf worden als je opgroeit tussen de harde oordelen?
Hoe kan je na jarenlang gepest, ontkent en belaagd te zijn, een pure vrouw worden?
Trots zijn op je lichaam, blij zijn met je nieuwe kleren of tevreden zijn met je intellect?

Ik weet dat dit verhaal niet alleen van mij is.
Grote groepen vrouwen in binnen- en buitenland kampen met gevoelens van onzekerheid en houden zich liever klein, dan dat ze zich uitspreken en het risico lopen dat een ander ze negatiefs veroordeelt
Want het zijn niet alleen mannen, maar ook vrouwen, die het elkaar moeilijk maken.
Kijk maar eens hoe we elkaar bekritiseren op social media.
Als je maar genoeg negatieve commentaren leest, kun je al snel denken:
'Ik moet niet te slim overkomen, want dan vinden ze me vast arrogant'.
'Kan ik wel zo met mijn kind op de foto of vinden ze me dan een slechte moeder?.
'Ik kan maar beter niet teveel opvallen, want anders vinden ze me vast raar'.

Hoe word je een pure vrouw, helemaal jezelf?

Hoe kan jij zijn wie je echt bent en doen wat puur bij je past?
Als kinderen op een meisje neerkijken en haar een hoer noemen na het kussen van hun eerste vriendje?
Als kinderen trots opkijken naar die jongen die elk meisje kust?
En als vrouwen andere meisjes en vrouwen klein proberen te houden?

Puur jezelf zijn en blijven begint allemaal bij de vraag:
Wat wil ik nou eigenlijk zelf?
Vraag je eens af hoe zou het zijn als je vandaag eens één ding zou doen, wat puur vanuit jouw eigen verlangen of eigen behoefte ontstaat?
Dat mag alles zijn.
Misschien wil je wel ontzettend graag naar die ene film, waar niemand anders heen wil. Maar ben je bang om alleen te gaan, want misschien denk je 'wie doet dat nou alleen?'
Vandaag aan jou de uitdaging om te ziet wat er gebeurt als je het lekker wel doet.

Puur jezelf zijn en blijven begint allemaal bij de vraag: Wat wil ik nou eigenlijk zelf?

Oefening

Is die stap te groot?
Probeer dan zeker eens deze oefening uit.
Verzamel wat kranten, folders en magazines en knip er de foto’s, letters en vormen uit die jou aanspreken.
Puur op gevoel, los van je stemmetjes of oordelen en verstand.
Plak ze op een groot vel en hang jouw moodboard in het zicht.
Iedere keer dat je erlangs loopt, krijg je een fijn gevoel bij iets wat je zelf gemaakt hebt.

Leer jezelf stap voor stap aan om steeds meer te gaan doen wat puur bij jou past.

Dit artikel is geschreven door Sascha Schefferlie.