Een broertje en zijn ieniemienie piemeltje

Als mensen aan mij vragen wat ik voor werk doe, zeg ik vaak dat ik van seks mijn werk heb gemaakt. Meestal leidt dit tot een verontwaardige blik. Maar, de meeste mensen zijn ook heel nieuwsgierig naar mijn beroep. Als ik ze vervolgens vertel wat ik echt doe, zie ik glimlachen ontstaan en verandert die verontwaardigheid in een vleugje ondeugendheid.

Ik werk namelijk als relatietherapeut en consult seksuele gezondheid. Oftewel, ik ben seksuoloog. Ik snap het ook wel, die ondeugende blikken, het klinkt namelijk best spannend. Maar van alle beroepen waar seks bij betrokken is, is het mijne misschien wel het minst spannende. Het is wel het meest leuke beroep. En het zorgt ervoor dat er bij ons thuis dagelijks openlijk over seks en relaties wordt gesproken.

Een jaar geleden begon er bij ons in huis een nieuw avontuur. Mijn zoontje Bobby-Joe werd geboren. Mijn stiefdochtertje Doutzen (toen 5,5 jaar) vond dit reuze interessant.

Voor Doutzen begon het avontuur al veel eerder. Op de dag dat wij de 20-weken echo hadden en haar vertelden dat ze een broertje zou krijgen, vroeg ze direct of we ook een foto van zijn piemel hadden. Wat een geluk dat we nou net die foto hadden meegekregen! Stiekem giechelend nam ze de foto in haar handen. Tegen haar vriendinnetjes, onze vrienden en iedereen die het maar wilde horen vertelde ze trots dat ze ‘het piemeltje’ van haar broertje had gezien.

Vanuit mijn werk weet ik hoe belangrijk het is dat kinderen al op jongere leeftijd gewend raken aan het benoemen van lichaamsdelen. De geslachtsdelen horen daar ook bij. Dus elke keer als ze over het piemeltje van haar broertje begon, kon ik niet anders dan trots op haar zijn. Dat kleine meisje. Nu al helemaal in de ban van het mannelijk geslacht. En dat na het zien van een piemel-vormpje op een onduidelijke echo van haar ongeboren broertje.

Toen hij geboren werd, was het moment dan eindelijk daar: ze mocht het piemeltje van haar broertje zien. Dat was voor haar bijna nog spannender dan het zien van haar broertje voor de eerste keer. De kraamhulp was zo lief om het eerste badje samen met Doutzen te doen. Haar eerste optreden als grote zus. En daar was het dan. Zijn piemeltje. Zijn ieniemienie piemeltje. Tijdens het inzepen van zijn kleine lijfje dat nog maar nauwelijks een dag oud was, mocht ze zijn piemeltje aanraken. Met een voorzichtigheid als nooit tevoren pakte ze hem tussen haar kleine vingertjes vast en onderzocht het grondig.

En nu.. Elk weekend als we in bad zitten zeept ze haar broertje in. Met dezelfde zorgvuldigheid, heel voorzichtig.

Haar kleine broertje. Haar eigen pop. Haar toegang tot de wereld van het andere geslacht. Ik ben benieuwd voor hoeveel mooie momenten deze twee prachtige kindjes nog gaan zorgen. Lang leve de seksuele opvoeding!

Dit blog is geschreven door Nynke Nijman.

Tegen haar vriendinnetjes, onze vrienden en iedereen die het maar wilde horen vertelde ze trots dat ze ‘het piemeltje’ van haar broertje had gezien.