Klachten horen erbij als je zwanger bent. Toch?

De hoge lat.

In mijn boek Spuug op je blouse schrijf ik dat we van vrouwen verwachten dat ze doorwerken alsof ze niet zwanger zijn en moederen alsof ze niet werken. Er wordt nogal wat van ons verlangd. En we verwachten een hoop van onszelf. Alles perfect doen is maar voor weinigen weggelegd. Het is ook niet realistisch. Die hoge lat zorgt er regelmatig voor dat vrouwen doorwerken met heftige (fysieke) klachten. Want ze willen geen zeur zijn of hun collega’s extra belasten. ‘Het gaat vanzelf weer over. Toch?’

Neem jezelf serieus.

Af en toe wat ongemak tijdens de zwangerschap is normaal. Maar de hele dag pijn niet. Ook niet wanneer je collega’s je proberen te vertellen dat het doodnormaal is. Ik ken vrouwen die nauwelijks 20 meter konden lopen en toch doorbikkelden op hun werk. Ze luisterden naar adviezen van mensen om hen heen en gingen hun eigen grenzen ver voorbij. Want tsja ‘ik ben zwanger, niet ziek!’ Klopt, je bent niet ziek, maar je mag wel vertrouwen op je lichaam en de signalen die je krijgt. Wanneer je pijn ervaart, probeert je lichaam je iets te vertellen. Luister ernaar en zoek een hulpverlener die je serieus neemt. Misschien zegt de huisarts dat er niets aan je bekkenpijn te doen is, terwijl een gespecialiseerde bekkenfysiotherapeut daar heel anders over denkt. Nu een stapje terug, betekent straks weer twee vooruit. Gun jezelf wat meer rust, wat meer hulp en mildheid.

Je maakt een mens.

Doe je het niet voor jezelf? Doe het dan voor je baby. Je draagt een nieuw mensenleven in je en daar wil je goed voor zorgen. De beste manier om dat te doen, is door goed voor jezelf te zorgen. Tijdelijk minder werken is niet egoïstisch. Meer hulp vragen is niet zwak. Je neemt verantwoordelijkheid voor je eigen welzijn en voor de gezondheid van je ongeboren kind. Je geeft nu al het goede voorbeeld.

Dit artikel is geschreven door Ina Heijnen.

Je bent niet ziek, maar je mag wel vertrouwen op je lichaam en de signalen die je krijgt.