Een liefdesbrief aan jezelf.

Die brieven die je een glimlach op je lippen bezorgen.
Het gevoel dat je krijgt wanneer iemand in de pen is geklommen om jou te vertellen hoe geweldig leuk je bent.
Dat het fantastisch is dat jij er bent, op deze wereld. Wat genegenheid met ons doet.

Terwijl we ook allemaal wel bekend zijn met het stemmetje in ons hoofd,
dat ons verre van bejubelt. Die ons het zwartst van iedereen kan maken en wel om de meest onbenullige zaken.
Waardoor je mondhoeken naar de zwaarste oevers zakken.
We worden allemaal ouder en ook ons lichaam laat ons dat ervaren.
En als we dat stemmetje in ons hoofd laten zegevieren dan zullen we op ons tachtigste allemaal in een zuurpruim zijn veranderd.

Is het niet eens tijd om de rollen om te draaien? Dat we later terug kunnen kijken op een meest liefdevol leven.
Dat we in plaats van onze grootste afkraker, onze eigen beste vriendin zullen worden?
Dat het stemmetje in je hoofd je vertelt hoe goed je iets doet. En zo niet, dat er altijd een mogelijkheid is om het opnieuw te proberen.

Zou het een idee zijn, om jezelf eens in de zoveel tijd een liefdesbrief te schrijven?
Zo een waar je echt gelukkig en blij van wordt.
Begin met: Lieve .. en beschrijf jezelf, zoals je graag beschreven zou willen worden. doe lief en dik het heerlijk aan,
want dat doe je immers ook als je verliefd bent.

Stop hem in een laatje waar je zo nu en dan wel eens in kijkt en lees hem opnieuw. En opnieuw.
En als je voelt dat het weer tijd is, schrijf je een nieuwe. Gewoon omdat je zo’n geweldig fantastisch mens bent.
Hoe leuk is het om dit te lezen en jezelf het meest gelukkige meisje van de wereld te maken?

Het kost je niets, alleen een velletje papier en een lieve blik naar jezelf.
Want hé, wie houdt er nou niet van jou?

Zou het een idee zijn, om jezelf eens in de zoveel tijd een liefdesbrief te schrijven? Zo een waar je echt gelukkig en blij van wordt.