Momlife: mijn spagaat tussen gezin, werk en zelfontwikkeling.

Ik zou willen dat ik je simpelweg vijf tips kon geven om te omarmen wat je eigenlijk niet wilt omarmen. Vijf concrete tips. Of misschien gewoon één. Dé gouden tip die helpt als je even niet wilt. Als je even niet wilt zorgen, even niet wilt opstaan, even niet rustig wilt blijven, even niet wil troosten. Gewoon een simpele tip. Dat is waar iedere moeder naar snakt en wat we ook gewend zijn. Want, er zijn overaltips en tracks voor, toch? Je hoeft instagram maar te openen, of de boekhandel in te lopen en je ziet het overal om je heen. ‘De 5 stappen naar succes.’ ‘De 10 tricks voor meer energie’. ‘3 gouden regels voor relaxed ouderschap’. Geloof, ik heb er veel gelezen. En, ik ben ook nog eens psycholoog en Newborn Mom Coach. Dus, I'm supposed to know. Right?

Maar, soms weet ik het ook even niet. En wil ik ook Gewoon. Even. Niet.

What the F moet je in je armen sluiten?

En precies dat is wat ik met je wil delen. Misschien is dat wel juist hetgeen dat we vaker mogen omarmen. Dat we het niet weten. Dat we het niet willen. Maar HOE dan? Hoe omarm je dat? What the F moet je dan in je armen sluiten? Onderzoek dat bij jezelf. Hoe je dat doet, daar kan ik je wel bij helpen.

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik zelf middenin een zoektocht. Het coronavirus is nu een aantal weken in mijn leven. Niet de ziekte zelf, godzijdank, maar wel het thuis zijn. Het managen van een gezin dat thuis is, met baby, peuter en een pre-puber die home-schooling nodig heeft. M'n vriend is ook thuis en we hebben allebei een eigen business. Twee business die nu allebei een bijdrage kunnen leveren aan de wereld onder één dak.

Hij maakt e-nummer vrije soepen van groenten die dreigen te worden weggegooid en deelt dit middels zijn SOEB-initiatief tijdens de crisis uit aan mensen die het moeilijk hebben en de helden die zich nu inzetten in de zorg. En ik coach vrouwen die even niet meer weten hoe ze met hun gevoel kunnen dealen. Zwangere vrouwen, die ineens niet zomaar meer op controle kunnen gaan of naar het ziekenhuis mogen. Newborn moms, die hele gekke kraamweken meemaken waarbij ze geen bezoek mogen ontvangen van hun familie. En dan nog de groep moeders die gillend gek worden van alles wat er nu thuis gebeurt. Het non-stop beschikbaar moeten zijn voor alle gezinsleden. De nog langer wordende takenlijst dan voorheen. Hoe houd je dat vol? Hoe lang houd je dat vol? Hoe kun je daar een weg in vinden?

Er komt momenteel nogal wat angst naar boven.

Meer dan ooit voel ik dat juist nu het moment is dat ik heel duidelijk aanwezig moet zijn in de wereld. Juist voor deze vrouwen. Mijn kennis nog meer mag delen. Maar, ook vooral mag delen over mijn eigen verhaal van de afgelopen jaren. Het moeder én ondernemer worden. Het inner work wat daarbij kwam (en nog steeds komt) kijken. Het ontdekken dat hetgeen ik doe écht een helend effect heeft op anderen. Dat het écht andere vrouwen inspireert. Dat hoe meer ik zelf mijn angsten en pijnen aanga, hoe meer ik te bieden heb aan andere vrouwen die hier ook mee worstelen. Er komt momenteel nogal wat pijn en angst naar boven. Niet alleen de concrete angst voor Corona. Ook gevoelens van verantwoordelijkheid, schuld, paniek, chaos, eenzaamheid en verdriet. De vrouwen waarmee ik werk zijn stuk voor stuk gevoelige vrouwen. Intelligente vrouwen ook. Analyseren kunnen ze als de beste. En het aanvoelen van anderen ook. Wat hebben anderen nodig? Wat moet ik daar allemaal in doen? Waar schiet ik allemaal in tekort? Wat moet er NU gebeuren? En, guess what? Ik ben ook zo’n vrouw.

Ik voel dat ook allemaal. Ik ben me daar gelukkig al wel een tijdje van bewust, dus daar heb ik dat inner work allang op losgelaten. Hoe dat voelt en wat ik dan doe deel ik met die andere gevoelige en intelligente vrouwen, in combinatie met mijn kennis over psyschologie, gedragspatronen en trauma’s. Net als de rest van wereld heb ik mijn diensten, voor zover ze dat nog niet waren, omgezet naar online. Ik kan juist nu iets betekenen en dat wil ik ook heel graag. Althans, vaak wil ik dat. En soms ook niet. En, juist dat verwart me enorm.

"Mamaaaaa, kom je? nu?!"

Ik wil er namelijk niet alleen zijn voor andere vrouwen, maar ook voor mijn gezin. Ik zie dat ze me nu meer nodig hebben dan ooit. Aron die met zeven maanden nog iedere nacht borstvoeding wil. Kiki die de hele dag door: ‘Mama, kluffelen!’ roept. Sem die het nodig heeft dat ik naast hem zit tijdens het schoolwerk maken. Ze voelen alle drie óók de spanning in de wereld. De gekke tijd. Ze hebben het nodig dat ik er voor ze ben. Samen met hun vader natuurlijk, maar ik voel hem nu even voor mezelf. Gewoon een moeder die er IS.

Ik betrapte mezelf er de afgelopen tijd vaak op: “Mama, kom je?” “Ja bijna, nog even dit doen. Ja ik kom zo. Ja Kiki, ik heb je gehoord. Mama is bijna klaar. Ik kom er zo aan, maar ik moet nog even...” Druk. Met wat? Met allerlei dingen waarvan ik vind dat ze MOETEN. En voor alles is echt iets te zeggen hoor. De was moet gewassen worden, de vaatwasser moet geleegd worden, het eten moet gekookt worden. Maar, zo is er altijd wel iets te doen. Het houdt nooit op. Op die manier komt mama altijd ‘zometeen' en niet 'nu'. De echte rust lijkt altijd dichtbij, maar is er nooit. Naast de behoefte aan er willen zijn voor de wereld, snak ik dus ook naar stilte. Naar even helemaal niks. En tegelijkertijd vind ik het eng om de stilte op te zoeken. Zomaar mijn werk even neerleggen? Zomaar er even niet zijn? Zomaar even niets omdat IK dat wil…? Wha!

Wanneer deed je voor het laatst niks?

Afgelopen week keek ik de laatste vlog van Mayke Niestadt. Ze stelde de vraag: “Wanneer deed je voor het laatst niets?” Echt NIETS. Dus ook geen muziek luisteren, of bewust mediteren, of een kop koffie drinken. Echt niets. Die vraag kwam binnen… Vraag het jezelf ook eens af; wanneer deed jij NIETS?

Wat deze tijd doet, is een heleboel pijn en angst naar boven brengen. Het is de vibe van de wereld waar jouw oude gevoelens nu door getrieerd worden. Dat is een mooie kans. Het geeft je de kans om te facen welke angst en pijn er bij jou nu naar boven komen. Oude patronen zullen weer de kop op steken. Misschien denk je: “Why? Ik had dit toch achter me gelaten?” Wees mild voor jezelf, het is helemaal niet gek dat het nu weer naar boven komt. Kijk of je het kunt verwelkomen. Je partner en je kinderen zullen je momenteel het hardst spiegelen (aangezien dat waarschijnlijk de enige mensen zijn die je de hele dag ziet ;)). Ze zullen irritaties bij je oproepen. Kijk eens welke verlangens daarachter schuilen. Of misschien ben je juist alleen en is dat waarmee je nu knetterhard geconfronteerd wordt. Wat voel je deze dagen? Voel je angst? Of boosheid? Sta ervoor open. Veel boosheid?

Wees niet boos op jezelf als je negatieve emoties ervaart. Als je het bewust opmerkt, voel dan eens waar je dit in je lichaam precies voelt. Stuur je adem daarheen. Emoties slaan zich op in ons lichaam. Zetten zich vast. Iedere keer als iets van dat stukje wordt getriggerd, zul je dat opnieuw voelen. En dat zorgt voor ongemak. Ongemak dat je het liefst snel wegstopt door maar door te gaan en het te negeren. Je bestrijdt onrust met onrust en dat werkt niet. Wanneer je je daar bewust van wordt, zul je ervaren dat het ‘enkel’ een lichamelijke sensatie is. En believe me, dat is soms veel lastiger dan het klinkt. Zeker als er nog veel oud verdriet of angst ligt opgeslagen. Maar, probeer het. En als je merkt dat het teveel is, zoek dan iemand met wie je dat samen kunt aangaan. Iemand bij wie je je veilig voelt.

Er bestaat geen quick fix.

Long story short: er is geen quick fix. En dat hoeft ook niet. Met een open, milde houding naar jezelf kijken is een proces en geen eenmalige actie. Neem je tijd daarvoor. En misschien heb ik je nu toch een aantal handige tips kunnen geven. :).

Ondanks dat ik er nog steeds niet helemaal uit ben in hoeverre ik nu ‘in de wereld’ wil stappen of naar binnen wil keren, heb ik wél besloten om iedere dinsdagavond mijn #selfcaresessies online te geven. Wat ik in dit artikel schrijf is wat daar aan bod komt. De #selfcaresessies zijn besloten webinars voor maximaal 10 vrouwen per keer. Zo blijft de intieme sfeer gewaarborgd in een veilige setting. Deelname kost € 22,- en je kunt altijd de replay terugkijken (mocht er toch een kind tussendoor komen…;)).

Wat is jouw proces?

Mijn proces op dit moment is het aangaan van stilte. Dat is best een uitdaging binnen een huishouden van vijf personen. Op een dieper level voelt de uitdaging nog veel groter. Want waarom vind ik dat toch zo lastig? Die stilte. Het helemaal niets doen. Waarom protesteert alles in mij daartegen en wordt ik daar mega-onrustig van. I’ll find out. Op instagram neem ik je mee in dat proces. Je kunt me volgen op @psy.moon_holisticmomcoach.

Wat mag jij onderzoeken bij jezelf? Onthoud: wees mild.

Dit artikel is geschreven door Simone Scherpenzeel.

Onrust met onrust bestrijden werkt niet.