Ellen leerde om van haar borsten en van zichzelf te houden.

Loading...

Voor mij zijn mijn borsten altijd een teken geweest van pijn, verdriet en veel haat. Ik heb ze nooit gezien als een onderdeel van vrouw-zijn, maar als een onderdeel dat mij lelijk maakte. Met mijn eerste vriendje heb ik ook niet het plezier van mijn borsten kunnen ervaren, het liefst hield ik mijn beha aan. Langer dan een kwartier kon ik niet zitten zonder last van mijn nek te hebben. Ik wilde er vanaf. Weg ermee.

Toen ik 18 was lag ik op de snijtafel.

Daarom lag ik op de snijtafel, 18 jaar en 28 dagen oud. Ik zat nog in het examenjaar van het VWO maar ik kon geen dag meer wachten. Ik was elke connectie met mijn borsten verloren, en had elke dag pijn. Als ik terugdenk aan de periode van mijn borstverkleining en de weken erna kan ik me weinig herinneren. Ik weet nog dat het de periode was dat Guusje Nederhorst overleed, omdat het nummer ‘Dreamer’ van Dinand elk uur gedraaid werd op TMF. De helse pijn van de drains in mijn borsten en het gevoel dat ik opnieuw moest leren lopen herinner ik me ook nog goed. Na 5 dagen ziekenhuis mocht ik weer naar huis. Ik weet nog dat ik thuis mijn littekens moest verzorgen en dat ik de eerste dagen niets anders kon dan in bed liggen. En daar begon het herstel pas echt.

Maar vanaf het moment er een ruime kilo borst was verwijderd, voelde de pijn anders. Ik voelde me meer Ellen. Van een H cup naar een flinke C. Hier had ik me al vanaf het moment dat ik borsten kreeg op verheugd.

De pijn verdween niet.

Maar, een ander deel van de pijn verdween niet. Mijn borsten waren niet ineens mooi, sexy of vrouwelijk. Ik had ze in mijn pubertijd zo leren haten. Dat gevoel ging niet weg met een aantal cupmaten minder. Mijn vriendje mocht ze nog steeds niet aanraken, en vriendjes later in mijn leven vertelde ik simpelweg dat ik geen gevoel had in mijn borsten door de operatie. Dan hoefde ik er ook geen aandacht aan te geven.

Ik heb dat 15 jaar volgehouden. Ik was nog elke dag blij dat ik de operatie heb gedaan, dat ik de pijn niet meer heb en dat mijn borsten veel meer passen bij mijn lijf. Ik zou het zo nog een keer doen. Maar trots zijn, ze mooi vinden, vrouwelijk? Nee, dat kon ik niet. Mijn tepels waren gevoelloos, ook niet heel mooi geheeld. Ik heb veel littekens en de enige functie die mijn borsten nog zouden kunnen hebben (borstvoeding geven) kan ik waarschijnlijk toch niet.

Dus het bleven ondingen, waar ik geen connectie mee voelde. Maar nu, is dat anders.

Ik versterkte de connectie met mijn lichaam, mijn borsten.

Vrouwelijkheid is een thema van het afgelopen jaar geweest, ik wilde de connectie met mijn lichaam versterken. En mijn borsten waren daar een heel groot onderdeel van. Dus heb ik besloten om vriendjes met ze te gaan worden. Wie weet, wat het zou doen? Het begon bij het lezen van het boek ‘borsten’, waar ik veel herkenning in voelde.

Ik ben bij een energetisch therapeut geweest, en heb geleerd het stuk schaamte en haat los te laten. Bij haar heb ik gehoord dat ik misschien wel meer gevoel zou kunnen ervaren in mijn borsten, mijn tepels, als ik zelf ook ga geloven en het de aandacht ga geven. De kracht van je gedachten is oneindig sterk, dus tegen mezelf zeggen dat borsten ondingen zijn maakt de connectie met het vrouw-zijn ook lastig. Vanaf dat moment ben ik mijn gedachten gaan omdraaien en vaker uit gaan spreken dat mijn borsten wél gevoelig zijn.

Ik masseerde mijn borsten elke dag.

Ik ben mijn borsten meer gaan aanraken, mijn tepels gaan masseren. Mijn littekens gaan verzorgen. Ik heb 5 maanden lang, elke dag mijzelf een borstmassage gegeven.

Elke avond in bed voor het slapen gaan, vol aandacht mijn borsten gemasseerd. Een pot kokosolie naast het bed en mijn borsten vastgehouden, aangeraakt, gekneed. Daardoor leerde ik langzaam mijn borsten kennen, verdween het stukje afstandelijkheid met elke massage een beetje meer. Langzaam durfde ik iets minder te haten, en iets meer te houden van. Door de dagelijkse aanrakingen, werden mijn borsten steeds meer een onderdeel van mijn lichaam. Van mijn vrouw-zijn. Ik begon kleine veranderingen te merken in het gevoel. Ineens werden mijn tepels wel hard als ik in de sauna was en het dompelbad in rende. Ineens voelde ik het als de stof van mijn beha langs mijn tepels schuurde.

En er gebeurde nog veel meer! Mijn borsten werden niet alleen gevoeliger, ik begon mijn hele lichaam beter te voelen. De connectie met mijn lichaam werd sterker, omdat ik het elke dag bewust aandacht gaf. Na een tijdje wilde ik ook graag mooie lingerie dragen, en liep ik voor het eerst in 20 jaar blij een lingeriewinkel uit. Stap voor stap voelde ik steeds meer rust, tevredenheid en trots, niet alleen op mijn borsten maar op mijn hele lichaam.

Ik voel me nu vrouwelijk en sexy.

Voor mij heeft het dagelijks masseren van mijn borsten zoveel gebracht. 20 jaar lang waren mijn borsten absoluut geen onderdeel van seksualiteit, van liefde of van trots. En nu, zijn mijn borsten gevoeliger dan ooit. Ik durf vol trots mooie lingerie te dragen, voel me vrouwelijk en sexy en heb de connectie terug gevonden. Door het masseren, door positief denken. Door aandacht.

Dit artikel is geschreven door Ellen Geerlings.

"Ik voelde me meer borst dan Ellen."