Een pot goud (over het hoofd en het hart).

Loading...

Mijn hoofd komt direct met een antwoord:
"Laat jezelf lekker wegzakken in een dekentje op de bank, met een grote zak verdriet-chips en een mega reep slachtoffer-chocolade.”
Het hoofd ratelt in 1 adem door:
"Ik weet het. Het leidt me alleen maar naar meer lijden, maar jee wat kan ik er soms van genieten. Me gewoon even wentelen in het zielig zijn, kan een goede keuze zijn, zo op z'n tijd."

Maar er is nog een stem die reageert op de vraag : hoe nu verder?
Het is mijn kleine kinderhart dat me toe juicht: "Cupcakes en Unicorns!”
Mijn hart heeft genoeg aan weinig woorden. Het leidt tot een glimlach en energiekriebels in mijn buik. Energie die me weer aan het werk zal zetten en ook daar kan ik van genieten.

"Poeh hé, wat kan de weg tussen hoofd en hart toch oneindig ver van elkaar af liggen”, mijmer ik verder, terwijl mijn hoofd en hart een discussie beginnen. Ze gaan flink tegen elkaar in.

De donkere wolken ontlokken een traan, terwijl mijn hart begint te stralen.
En dan plots gebeurt er iets heel bijzonders.
Er ontstaat zomaar ineens een regenboog.
De regenboog die mijn hoofd met mijn hart verbindt: glitter met een toefje pastelkleuren.

Het hoofd en het hart, geen goed geen fout. De 1 kan ook echt niet zonder de ander. Want aan beide kanten van deze regenboog ben: IK.

En naar welke van de twee ik vandaag ook luister, beiden zijn waardevol voor dit moment. Want ik weet wat er zich aan het eind van de regenboog bevindt.

Dit artikel is geschreven door Meike Meinhardt.

Het hoofd en het hart, geen goed geen fout.