Wat blijft er van liefde over als je ziek wordt?

Loading...

Als je ziek wordt of je gezondheid niet optimaal is, kan de relatie met je partner veranderen. Misschien is er meer aandacht of zelfs zorg nodig. Of, misschien wil of kun je je leven niet meer leven zoals je dat altijd gedaan hebt. Als jij ziek wordt, krijgt de persoon die het dichts bij je staat het vaak het meeste te verduren. (Chronisch) ziek zijn is voor jezelf al pittig om te accepteren en om een weg in te vinden, maar is ook voor je partner een flinke uitdaging.

Ik werd ziek en de liefde werd een onzeker.

Ik herinner het me nog alsof het gister was. Samen met mijn man zat ik in een benauwd dokterskamertje. De arts zat met zijn diagnose tegenover ons; ik had een chronische schildklierziekte. De bijkomende boodschap van de arts; "er zijn maar weinig relaties die een schildklierziekte overleven."

Ik moest even slikken. Ik was ziek én de liefde van mijn leven werd volgens deze arts een onzekere factor. Dit nieuws wakkerde mijn strijdlust aan. Dat mijn gezondheid het liet afweten was tot daar aan toe, maar mijn relatie stuk zien gaan...Nee, dat zou ik echt niet laten gebeuren. Ik besloot om me volledig te focussen op de oorzaak van mijn aandoening, het herstel van mijn schildklier en bewuster leven. Nu wist ik dat ook mijn relatie mijn volledige aandacht nodig had. Ik wilde de liefde tussen ons nooit als vanzelfsprekend gaan zien. En nee.. dat was echt niet altijd makkelijk.

Zelfliefde als basis voor een liefdevolle relatie.

Er veranderde veel toen ik ziek werd. Ik werd me steeds meer bewust van hoe ik mijn leven leefde. Ik zat een aantal keer rock bottom en kwam er sterker uit; ik leerde mezelf steeds beter kennen. Ik kwam er ook achter dat ik niet van mezelf hield en ik ontdekte dat liefde voor jezelf de basis is voor een liefdevolle relatie. Keer op keer ging ik uit verbinding. Niet alleen met mijn man maar ook met mezelf. Ik leerde mezelf te waarderen en van mezelf te houden.

Grenzen stellen als je ziek bent.

Pas toen dat die basis vorm kreeg kon ik ook leren om mijn grenzen aan geven. Weet je wat jouw grenzen zijn en lukt het je om deze aan te geven in je relatie? Een belangrijke stap voor mij was om er achter te komen wat die grens voor mij eigenlijk betekent. Ik zie in mijn praktijk ook vaak dat die grens troebel wordt als vrouwen ziek worden. Dat is ook niet vreemd, er verandert veel, je vasthouden aan je grenzen is een strijd die veel energie kost en dat heb je niet in overvloed als je ziek bent.

Wat kun je wel, wat kun je niet? Wat wil je wel, en wat wil je niet? Ga eens in gesprek met je partner om dit duidelijk te krijgen. Hij weet dan wat jij toch kunt doen en hij kan je ondersteunen in wat je nu (even) niet kan. Dat voorkomt strijd. Het heeft mij enorm geholpen om in gesprek te gaan met mijn man. We bespraken ook wat ziek zijn met mij deed en hoe ik me erbij voelde. En, wat dit voor hem betekende en hoe hij zich er bij voelde.

Door verbinding ontstaat begrip.

Als je voldoende van jezelf houdt kun je oprecht de verbinding met je partner aangaan. Als je niet van jezelf houdt, dan is langs elkaar heen leven al snel het gevolg. Eigelijk check je uit, je sluit je af en neemt het maar voor lief. Je verzandt al snel in aannames " hij zal wel chagrijnig zijn, dus ik vraag maar niet of hij..." Herken je dat? Juist door verbinding ontstaat er begrip. Door te vragen wat er is, of te vertellen hoe jij je voelt zijn dit soort misverstanden verleden tijd.

Toen ik ziek was heeft het mij enorm geholpen om elke week even een moment te nemen en bij elkaar in te checken. Hoe gaat het nu echt? En hoe voel je je? Voel jij je oké bij hoe het leven thuis verloopt? Wat moeten/kunnen we anders doen? We stelden elkaar allemaal vragen om inzicht te krijgen in de situatie en daarop actie te nemen om aanpassingen te doen waar we ons allebei prettig bij voelden. Compassie en zacht zijn naar elkaar toe zijn is daarbij een belangrijk uitgangspunt.

Je mag om hulp vragen.

Wat heb je nodig? Het is een vraag waar we meestal niet direct het antwoord op weten. Je mag om hulp vragen als het even te heftig is, als je het even niet meer weet. Doe dat. En, accepteer die hulp. Je saboteert jezelf door het niet te doen. Door tijd vrij te maken voor elkaar en hulp te accepteren voelde ik mij veel minder eenzaam in de tijd dat ik ziek was.

Ik heb mijn auto-immuun aandoening een halt weten toe te roepen. Mijn schildklier doet nu weer wat hij moet doen. Mijn grenzen aangeven is daarin heel belangrijk geweest. En, mijn relatie heeft het overleefd. We zijn nog steeds gelukkig getrouwd.

Dit artikel is geschreven door Kim Ooms.

Wat blijft er van de liefde over als je ziek wordt?